กลัวความแก่และไม่เคยคิดถึงความตาย อันตรายของผู้หญิงบางกลุ่ม

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอะเจอ และถึงไม่อยากเจอก็หลีกเลี่ยงไม่ได้หรอก เรื่องนี้เราชาวพุทธรู้และเข้าใจดี ด้วยความโชคดีที่เกิดมาบนแผ่นดินพุทธ แผ่นดินสยาม แต่ยังมีสาวๆ และไม่สาวอีกหลายคนเกือบทั่วโลกที่ไม่เคยได้เรียน ได้รู้ ได้ฟัง จึงไม่เคยได้เข้าใจสัจจธรรมข้อนี้เลย นั่นคือเพื่อนบ้านของดิฉันเองค่ะ

“เธอเป็นหญิงอายุ 83 ที่ไม่เคยมีความสุขเลยกับความแก่และสังขารที่เปลี่ยนไปทุกวันของเธอ มักจะบ่นจุกจิกทุกเรื่อง สามีของเธออายุ 84 หูตึง และเดินเหิรไม่ค่อยคล่องซึ่งเป็นปรกติของคนแก่ แต่เธอจะหงุดหงิดทุกครั้ง และเมื่อไหร่ที่เธอเจ็บป่วยตามร่างกาย เธอจะร้องไห้ และเฝ้าคร่ำครวญถึงความไม่อยากแก่ คิดถึงชีวิตในวัยสาว นั่งดูรูปสมัยสาวๆ อีกทั้งกิจกรรมที่เธอและสามีทำนั้นคือการนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์ กิน และ ก็นอน ยิ่งถ้าเป็นช่วงฤดูหนาวแล้วล่ะก็จะขลุกอยู่ในบ้านเปิดฮีตเตอร์ให้อุ่น แม้ในบางวันจะมีแสงแดดมาบ้างเธอก็ไม่เคยเปิดรับอากาศและแสงแดดนอกบ้านเลย การทำแบบนี้ยิ่งเป็นการทำให้ร่างกายไม่กระฉับกระเฉงและจิตใจหดหู่อีกด้วย ทำให้ฉันรู้สึกเห็นใจและอยากจะช่วยเธอเหลือเกิน ติดที่ว่าดิฉันยังพูดภาษาฝรั่งเศสไม่ค่อยเก่ง และเธอเองก็พูดอังกฤษไม่ค่อยได้ ได้แต่คอยบอกผ่านทางสามีว่าให้เธอรู้จักเข้าใจเรื่องความแก่ และความตาย”

สามีบอกว่าคงจะยาก แต่จะพยายามช่วย เพราะที่นี่ไม่ใช่เมืองพุทธ และถึงแม้จะให้อิสระกับทุกศาสนาก็ตาม แต่ก็ไม่เคยมีใครมาสอนหรือบอกให้เข้าใจเรื่อง เกิด แก่ เจ็บ ตาย

ฟังอย่างนี้แล้ว รู้สึกโชคดีใช่มั้ยคะ ที่เราได้รู้สัจจธรรมที่ยิ่งใหญ่ จากองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้เราได้เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบัน และเตรียมพร้อมสำหรับอนาคตและความเปลี่ยนแปลง

            “จงแก่ให้เป็น และเห็นว่าความตายเป็นเรื่องธรรมดา”